Ik voelde me erg ziek, maar zei niks tegen mijn ouders. Ik wilde de vakantie niet verpesten en daardoor eindigde mijn leven bijna dramatisch in Portugal op vakantie. Ik overleefde het, maar toen ik 11 jaar was werd ik gebeten door 11 teken en de jaren erna kreeg ik verschrikkelijke lichamelijke en mentale klachten. Niemand heeft ooit aan de ziekte van Lyme gedacht, tot ik op mijn 23^e die diagnose kreeg en eindelijk wist wat er met me aan de hand was. 

Helaas was ik toen al van de universiteit afgegaan door depressie, maar ook omdat mijn lichaam het aan het begeven was. Ik wilde uit het leven stappen, het was teveel. De trauma’s uit mijn jeugd, mijn chronische ziektes, geen opleiding, ongezonde relaties met narcisten en de armoede waar ik al vanaf mijn jeugd inzat werden me teveel. Naast depressies kreeg ik ook meerdere burn outs. 

Wij zaten lange tijd bij de voedselbank en ik had veel geld moeten lenen om op de universiteit te kunnen doorgaan. Helaas door mijn ziektes en depressie heb ik die niet af kunnen maken, dus ik had hoge schulden. Ik werd gebeld door deurwaardes en moest steeds mijn huis uit en terug bij mijn moeder gaan wonen. Ook ontwikkelde ik eetstoornissen door de jaren heen en was ik altijd met mijn lichaam bezig. Ik had een negatief zelfbeeld en haatte mezelf. Ik walgde van mezelf als ik in de spiegel keek. 

Op de dag dat ik mijn afscheidsbrief had geschreven, viel er een boek uit de kast. Het was heel vreemd, want er stond niemand bij die kast. Dus ik liep ernaartoe en het boek dat viel was ‘’The Secret’’. Ik had het ooit gelezen toen ik 18 was, maar vond het nogal onzin. Nu was ik 23 jaar en ten einde raad, dus ik besloot het nog één keer te lezen. Ik had het in één dag uit en besloot om mezelf niet van het leven te beroven. Ik besloot mezelf één jaar te geven om positief te leren denken en als ik na dat jaar nog steeds depressief was, dan mocht ik uit het leven stappen.